UNUTMA
Sevene verilen en ağır ceza
Unutmaktır bunu iyi bilesin
Her gün dertleşirsin soğuk duvarla
Demir kapılardan duyulmaz sesin…
Habersizce gelir geçer bayramlar
Radyoda çalınır hüzzam makamlar
Dalında yeşerir mor erguvanlar
Dört duvar içinde sen göremezsin…
Ne olur unutma, unutma beni
Unutmak insana, en ağır ceza…
Her akşam dalarsın karanlıklara
Gözlerin yas tutar hiç gülemezsin
Dağların ardında güneş pusuda
Avluda açılır kan çiçeklerin…
Sedat Erdoğdu
Sedat Erdoğdu
Kayıt Tarihi : 2.2.2022 09:26:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Sedat Erdoğdu](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/02/02/unutma-712.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!