Unutma! Şiiri - Mecit Aktürk

Taşlar bağlı "sürü" serbest bu demde
"Dostum" diyen dosta kefen biçiyor...
Şerefsizler hayli önde kıdemde
Yusuf’lara yol kuyudan geçiyor.

Hâli harap güneşsizin, aysızın
Yarasalar nârı, nûru ne bilsin
Dayısı çok, sırtı pektir soysuzun
Bekliyor ki herkes ona eğilsin.

Dâim dik dur, eğilmesin hiç başın!
Ecdâdına küfredenle barışma!
Arkadaşım, delikanlım, genç yaşın!
Hakka râm ol, gerisine karışma...

Bir el sana uzansa da ansızın
Hançerini vursa dahi aldırma...
Firdevs kokar âkibeti sonsuzun
Teselliyse, işte sana; al durma!

Deyip "çok sert, esen rüzgâr, fırtına"
Gamlı-yaslı bir köşede yer tutma!
Ağır bir yük konsa dahi sırtına
Yeminin var...Bir dâvan var...Unutma!

Yüreğiyle bakan göze giz âyan
Sürgündeki her umuda Vatansın!
Varsın arsız haslet bilsin hezeyan
Adam sanıp konuşturan utansın!

Diken güle, sitem dile zül değil
İnsan ağlar; kasvet kalbi dağıtsa
Gözde yaşın utanılır hal değil
Tek sırdaşın kalem ile kâğıtsa...