Unutma! Şiiri - Bülent Aydın Nigehban

Aramızdaki mesafe…
Musalla taşında;
İki rekâtlık namaz kadar!
Sonra…
Sessizliğin koşusu başlar;
Nefessiz kalır,
Yukarı çıkamazsın,
Mezardan!
Yok aman…
Hâl ki; çok yaman!

Ana adı,
Baba adından evvel;
Elestü bi Rabbikum…
Amentü!
Peşine de;
“Hani, nerede namaz! ”
Aşarsan bu engeli;
Sonrası ehven.
Unutma; ne ekersen;
Orada o biçtirilecek!

Ne dersen de; orada
Kayıt altına alınmış zaman…
Bir bir okuturlar defterlerini.
O zaman…
Hâlini yitiren hâlden ne anlar?
Tarla dünyada; hasat ukba’da.
Hesapsa ortada;
İstediğini yap!
Sadece…
Ağustos böceğini unutma!