Unutma Şiiri - Edip Onar

Her şey ne çabuk bitiyor
İki mısra arasına sıkıştırdığımız hayat
Bardağa döktüğümüz içki
Telefon görüşmelerimiz

Yine bir başımıza yalnız
Maziye git gelmelerle yoruluyoruz
Duruyor, gülüyor ve ağlıyoruz
Ardından ona da alışıyoruz
Hayat; alışkanlıklara bırakıyor kendini
Kimi kader der kimi alınyazısı
Ben ise durmadan sorguluyorum
Kaderim miydi alınyazım mıydı ?
Yüreğimi sende sorguluyorum şimdi
Seni ise sende
Yalnız başına iken
Kuytu bir gecenin tam ortasında
Duruşmalar susmaya bırakıyor kendini
Bir bir gidip geliyor yaşananlar
Bazen acı bazen sevinç bazen de… Bir başına kalıyor sendeki bu ben
Yoruyor beni hayat dinlendirirken
Mevsimler soluyor sonra
Yeni açan çiçekler ve koca çınarlar
Bir bir solup gidiyor
Ve sonra sen gidiyorsun Bir başıma yalnız kalıyorum
Gökyüzünde bulamıyorum maviliği
Bakarken gözlerine
Ve denizler durgun
Rüzgarlar, kaldırımları okşuyor
Bir sessizlik çöküyor geceye
Gece susuyor, ben susuyorum
Ve sen gidiyorsun