Unutma. Şiiri - Hanifi Kara

UNUTMA

Sakın ye’se kapılma bir ol birlikte ol ki
Haklıların her zaman; sesi çıksın daha gür.
İyi, güzel, doğruya… Hiç durmadan ilerle
Bâtıla kulak asma; fikrin en güzelin ör.

Hayat basamak dolu bir yükseliş, iniş ki
Or’da yüzün ak çıksın; doğruları konuş ki
Hakk’ın kudretin düşün; O, o kadar geniş ki
Dünya, ukbâya göre; ana karnından da dar.

Dost sandığı dostları âniden çekip gitmiş
Elinden hiç tutmamış; yâr başından o itmiş
En kritik zamanda birdenbire terk etmiş
Vefâsız bir insandan; ne dost olur ne de yâr.

Balığın karnındaki olmalı Yunus gibi
O öyle bir cevher ki ar gibi, nâmus gibi
Etrâfını çevirmiş âdetâ fânus gibi
Amel öyle bir şey ki; îmânı koruyan sûr.

Yürekten yaralıyı gözle/kaş ağrıtırsa
Görünmeyen bir mikrop birden diş ağrıtırsa
İsteksiz yenen yemek nasıl baş ağrıtırsa
“Gönülsüz evlilikten; ya kel doğar ya da kör…”

09/07/’15
Hanifi KARA