Unutma Şiiri - Cemal Yavuz

Bozkurt yurdunda çakallar öterse,
Kimi Hint olur, kimi Drank, kimi Ermeni.
Adalet, mülkü temelinden sökerse,
At izi, it izine karışır,

Ayıramazsın hainle kahramanı,
Kahramanlar hain olur, hainler kahraman.
Devir o devir, zaman o zaman.
Dağda eşkıya, mecliste kahraman.
Kürdü, Türk’ten ayıran,
Söylemler iftira, yalan mı? yalan.

Türk’tür, Misak-ı sınırlar içinde yer alan,
Her Müslüman.
Delil istiyorsan, işte Lozan.
Misak-ı sınırlar içindeki her Müslüman,
Türk’tür diyor, orda yazan.

Rum, Ermeni, Kıpçak,
Sen nasıl Ermeni olursun be hey alçak,
Unuttuk mu? Kars’ı, Ardahan’ı, Van’ı,
Emperyalizme teslim etmek için bu vatanı,
Oluk oluk akıtılan Türk kanı,
Değil miydi? Diri diri yakılan Türk insanı.

Soy kırımmış, ne soy kırımı?
Türk mü, Rum mu, Ermeni’mi?
Yoksa! bu haçlı oyunu, yeni mi?

Yaprak, yaprak,
Hele bir tarihi bak,
Nasıl vatan olmuş bu toprak.
Derelerden akan kan,
Bedenlerden çıkan can,
Toprakla birleşince, oluşmuş vatan.

Türkmen’i, Kürt’ü, Laz’ı, Çerkez’i,
Müslüman Türk diye tanır herkes bizi.
Tarihimizi, şerefimizi,
Kirletmek için, iftira atarlar dizi, dizi.

Bu, batının, Avrupa’nın bir oyunu,
Unutturmak istiyor sana soyunu.
Unutma! Sen Türk Oğlu Türk’sün.
Tarihe sığmayacak kadar büyüksün.
Ankara/15.02.2012