Unutma Şiiri - Bayram Karaali

Sonbahar;
Hazana yüzünü gösterdiği günler,
Bahçede,hırçın genç ağaçlar,yaprakları hışırdıyor,
Hüzün vakti derken,mutlu uçuşuyor yapraklar,
Akşamüstü,hafiften yol alıyor,umutlu kırlangıçlar,

Eylul sonundayız;
Uzun bir yolun yolcusuyuz,
Arkadaşım,dostum,sevdalım,her şeyim;
Uzatıyor kollarıma seni bebeğim,
Göz bebeklerimizin ikincisine,sarılıyorum,
Kollarımda öpüyorum ellerini bebeğim,
Ben bebeğimi çookk sevdim,
Ben bebeğimi severken hep ellerini öptüm,

Ve,
Sonbahar;
Hazan yüzünü yine yapraklara çevirmiş,
Hüzün zamanı derken,yapraklar yine mutlu,
Kırlangıçlar uçuyorlar,sakin kanatlarla yine umutlu,
Eylul sonundayız;
Yine uzun bir yolun yolcusuyuz…

Bende;
Selam,kelam,dostçadır,
Ölümsüz,arkadaşdır,
Seni,
”Aynı dilden konuşan kuşlar,birlikte uçar”
Deyimiyle,
Alyansın,parmağına geçtiğinde,
Hayat yeni başlıyor;
Umudun,
Sevdan,aşkın,
Her daim seninle,
Yeni bir Eylül ayındayım,
Yine ellerini öpüyorum bebeğim…

Sen;
Her zaman,ölümcül sevgilerimin,
Kendimi unuttuğum yerdeki aşkımsın,
Sevgilim,dostum,arkadaşımsın,
Sibel’imsin,
Unutma….

Bayram Karaali
25.Eylul.2011