Unutma Şiiri - Oğuz Altun

şimdilerde kimselerin ağızına almadığı şehitlerimizi düşünüyorum. bedenleri gibi geri de kalan aileleri de paramparça şehitleri. geride kalan ailesi ne yer ne içer, kış geldi nasıl ısınır. ya çocukları. ya o cocuklara bakacak şefkatli eller nerede? kim silecek burunlarını, kim üşüyen ayaklarını dizlerinin altına alacak? belki çok acıyan vardır hallerine, ya onlara baba şefkati ile sarılacak kollar olacak mı? hep gözümün önünde fotoğrafları, iki çocuk bir anne, bir ev içinde, ona da ev denirse...