Unutma! 2 Şiiri - Mehmet İslami

“Bir avuçtan fazla insan değildik
Bize, dünya düşman oldu yenildik
Sandılar ki can vermiştir eski Türk
Tarihlere şan vermiştir eski Türk”

Bismillâh diyerek Çanakkaleden
Şah Süleyman atı, saldı unutma
Sarsılmaz kaledir; dertten, belâdan
Gazi Ertuğrul beğ, oldu unutma

Yedi deniz bizim, Üç kıt’a bizim
Bizmiydik bir avuç insan, azîzim?
Kendi yazdığımız kaderimizin
Milli yürekleri, deldi unutma

Devlete musallat edilen cinler
İngilizin zerkettiği hainler
Başak vermez ektikleri ekinler
Sabanlar öküzsüz, kaldı unutma

Şeytanın, Âdeme ettiği çile
Malûm ebû Leheb karısı bile
Ebû Cehil Nemrut, Firavun ile
Hepsi ettiğini, buldu unutma

İslâm kaftanıyla örtülü arkan
Bizansı yok edip Budine sarkan
Koca Memil, Kara Murad’tan korkan
Kazıklı voyvoda, fildi unutma

Hazırdır Mizânı, Cehennem, Cennet
Ameller olacak Farz ile Sünnet
Lütfe karşı nankörlüklerde cinnet
Semud, Ad, kavminde, boldu unutma

Gemi yapıp da denize atmağı
Bindiği atını suya katmağı
Topu yapıp bizanlıya atmağı
Fatih Sultan Mehmed, bildi unutma

Yavuz Sultan Selim tuttu yolunu
Resulellâh ile sina çölünü
Geçerek dererek imân gülünü
Şanlı hilâfeti, aldı unutma

Damarda devreden kanındır düşman
Onun mahareti yolundan şaşman
Farzı ayın iken cihâda koşman
Ceddinle bağını, sildi unutma

Rahmet indi gözlerine, kaşına
Onbeş asır önce yalnız başına
Kurt düşürdü ehli küfrün leşine
Tahtta tekbir eden, dildi unutma

Lüzûmu yok elden geri kalmağın
Yetti artık asırlarca solmağın
Senin yeryüzüne hâkim olmağın
Muhtemel zamanı, geldi unutma

İSLÂMİ’yim, ölüsüyle dirisi
Yeryüzünde kalmayacak birisi
Yedi düvel olan haçlı sürüsü
Çanakkale şahit, öldü, unutma