Kayboldum ana
karanlık bir dehlizdeyim
sürekli yürüyorum,burası kapkaranlık ve gölgelerle dolu
Gölgelerin kahkahaları yankılanıyor ana
gölgelerin salyaları akıyor,heryer ıslak ve pis kokuyor
Burası çok karanlık ana
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Yaşamın zindan anlarına değinen şık bir şiirdi...Kutluyor,saygılar sunuyorum...
Karanlıkta gölge olur mu hiç?
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta