Kolum kanadım bilmem, gidip geldi dünyam.
Akşamı edemiyorum yorar hep güz günlerim.
Boynumda kırmak istemediğim halkalar.
Apar topar, soluk renklerle, tedirgin hep duygum.
İncinmesin kırılgan hayaller umutsuz diyerek.
Gönlüm hep nadasta kaldı ne yazık ki her gün.
Ölüm muştularını savunan savurgan düşlüleri
Unu tu vermiştim sarıp sarıp ta kendimi.
Kırgınlık başımı öne eğse de yaşamak gibiyim.
Sizler sevinemezsiniz, evet ağladım hem de çok.
Yaşamak sizin için burnunuzdaki kıl.
Kenan Gezici 13/06/2025
Kenan Gezici
Kayıt Tarihi : 14.6.2025 21:25:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!