Unutarak Yaşıyorum Şiiri - Teyfik Abanoz

An gelir kirlenmiş gözlerin belirir aklımda,
Unuturum,kıblesini unutmuş derviş misali.
Söndürürüm alev alev yanan kinimi,
Ve gülümserim gözlerinin içine,
Anlamazsin,içimde bir volkan eritirken bedenimi.

Bilemezsin,ansızın hararetler basar,
Deliye dönerim.
Çekip gitmek gelir içimden,
Unuturum,daha yola düşmeden,
Kilitlerim tüm kapıları,pencereleri
Ve baş ucunda sabahlarım sen uyurken.
Duymazsın,her gece nefesimin kesilip can çekişlerimi.

Unutarak yaşıyorum bu aşkı,
Nefes almayı unutur,
Suya susamış,susuz kalır gibi.
Ağlamadan göz yaşı dökerek,
Gözlerimin önündekini görmeden,
Duymadan,
Çıglıklar içerisinde bana koşan hatıralara sırt dönerek,
Unutuyorum.
Seni kim kötülerse unutuyorum.
Unutarak yaşıyorum bu aşkı.
Bak yine ezan vakti geldi.
Beynimde binbir ses,
Seni karalıyorlar,
Olsun....
Meydan okuyorum herşeye,
Unutuyorum yine kıblemi,
Sana dönüyorum....
Seni Seviyorum......