Anmayan Dil Utansın Şiiri - Mecit Aktürk

Hâlâ ders veriyordu secde ederken yere;
"Korkaklar hergün ölür; cesur olan bir kere!"
*
Karanlığı boğarken tanıdı âlem seni
Dar günde ufkumuza doğan tandın yiğidim
Ucunu kör ederim unutsa kalem seni
Solan hilâlime can, taze kandın yiğidim

Kavm-i necip milletim gark olurken ihsana
Aslanlar bile o gün gıpta etmişti sana
Kuyruğunu kurtaran kaçarken taa Fizan'a
Tek başına bir ordu, bir vatandın yiğidim

Sendin îman gücünü tarif eden âmâya
Sendin yeisi alıp, neşe koyan simaya
Salâların ardından dalga dalga semaya
Yayılan ilâhî ses ve ezandın yiğidim

Sayende ayrılırken o gün karalar aktan
Bayram etti ruhumuz, sevinçten ağlamaktan
Destanımın nezdinde, şafak sökerken, çoktaan
Müntakîm olan Hakk'tan bir ihsandın yiğidim

Eşsiz bedel beklerken en zor ânında vatan
Sendin şan-şeref bilip, ecele can uzatan
Verdiğin cesaretle tanklara kafa tutan
Ölümü öldüren o heyecandın yiğidim
*
Kalmadı yerde kanın; şahittir onca kuyu
Nöbetteyiz Ömer'im; emin ol... rahat uyu.