Unutamam... Unutmam! Şiiri - Mecit Aktürk

"Dost" dediğin bedende el gibidir
Beş parmağın beşini de bir tutmam!
Vefâ, özde, imtihana tâbidir
Dostum beni unutsa da unutmam!

***

Dostum vardı; Adam gibi, dürüst, mert
Sevgisini gösterirken pek cömert
Bir yıl önce hazan esti, hayli sert
Unutmadım...Unutamam...Unutmam!

Riyâ yoktu, gül kokardı özünde
Vatan aşkı sönmez ferdi gözünde
Bezm' Elest'e sadık kaldı sözünde
Unutmadım...Unutamam...Unutmam!

Ruhu zinde, başı hep dik; hep canlı
Üzüldü mü ah çekerdi dumanlı
Yorgun kalbi hep ihlâslı, îmânlı
Unutmadım...Unutamam...Unutmam!

"Allah aşkı kor ateştir, olmaz kül"
Böyle derdi, hep ederdi tevekkül
Onda esir, bîçâreydi her müşkül
Unutmadım...Unutamam...Unutmam!

Dem aldıkça yüreğinde elemi
Feryâd eder, ağlatırdı kalemi
Mazlum görse yıkıyordu âlemi
Unutmadım...Unutamam...Unutmam!

"Vatan" dedi, ne dert yandı, ne bıktı
Bayrağına, davasına sadıktı
Dizlerinin bahtına hep sarp çıktı
Unutmadım...Unutamam...Unutmam

Sinesinde "kızıl elma" ülküsü
Dile gelir costururdu türküsü
Bir yıl önce bitti hayat/ öyküsü
Unutmadım...Unutamam...Unutmam!

Gözlerimde iz yapınca acı su
Fedâ ettim duygulara tüm usu
Dağıtmak zor hüzne esir bu pusu
Unutmadım...Unutamam...Unutmam!

Zannetme ki benden ayrı, ıraktın
Yorgun Şair, gönlümde iz bıraktın!
Yaslı bir dost, yanan geniz bıraktın
Unutmadım...Unutamam...Unutmam!