Unutamadığım Kesik Günlerden Lamia

Sokağından geçiyorum sinsice...
Görüyor musun hiç göz ırığından!
Duyuyor musun içimdeki çığlıkları...
Çığlıklarım topaklanmış göğe çıkıyor,
Seyrediyor musun?
Kaçmak istiyor yine bütün anılarım
Saçlarının yumağına...
Tel örgülerle dokunan saçlarının yumağına.

Bir ben kaldım sokağının başında..
Bir de pencere kenarında yolcu bekleyen anılar..
Sanırım gelmeyecek bütün anılar!
Bir adım ileri atsam ayıplarlar...
İki adım geri atsam kaçtı sanacaklar...

Belki de ne kaçabiliyorum senden ne vazgeçebiliyorum...
Sen karşıma çıkmasanda...
Ya ölü bedenler konuşuyor karşımda
Yada hatıraların dikiliyor gözlerime...
Edebsizce!
Kalk git de diyemiyorum ki!...

Sakın ha yanlış anlama beni!
Ki yine ilk gün ki gibi aşığım sana.
İlk görüşte nasıl titriyorsa gözlerim,
Bayram havasına nasıl bürünüyorsa gamzelerim,
Tarihi olaylara konu oluyorsa yüreğim
İlk görüştü bizimkisi...
Birbirimize yanyana cephe aldık
Savaşa konuydu gözlerin...
Siyahın tonuydu gözlerin...

Çağ açıp çağ kapatana denkmiş vazgeçişim...
Kafiyeli değil bilirsin
sözlerim,
Önce kaburgalarımı kırdılar
Dilime çaput bağladılar!
Ve mühürlediler yüreğimdeki seni...

Alnımdaki kara yazı ile anıların üstünden geçiyorum haince...
Ödüm patlıyor birileri görecek diye...
Karalar bağlıyorum ince ince...
Bağlarım koptu!
Gün yüzüne çıkardım herşeyi...
Gökkuşağına sığdıramadığım..
Satırlara sığdırabildiğim kadar kara yazım.

Sırlarımı döküyorum görgüsüzce!
Karşımda olsan cesaret bağlar mı böyle?
Bende böyle edebsiz korkak...
Sende böyle bizsiz tutanarak...
Geçer mi hiç böyle hayat!
Susarak anlaşırız belki de
Kim bilir!...
Kim duyar!...
Kim tanır bizi böyle masumca..
Bak yine biz dedim...
Çirkin ördek yavrusunun verdiği utanç!..
Oysaki!
Kuğular gibi...
Tanıyorum,utanıyorum,unutamıyorum...

Kalbinden çok uzak yerlere,
Gizlice...
Kavimleri birbirine katıyorum,
Başka çölde kumlara karışıyorum,
Soğuk insanların bedenine sığınıyorum,
Cellatın iki eli oluyorum,
Azrailin son nefesine konu oluyorum,
Yerin yedi kat dibine giriyorum,
Oysaki tek bir gözyaşımda uzatıveriyorsun ellerini...
Gözyaşım değiyor tenine tutamıyorum...

Ve ben daha çok utanıyorum kendimden. Daha çok kaçmak istiyorum bizden.
Daha çok hırpalamak istiyorum yaralarımı
Daha çok öksüz bırakıyorum benden kalanları...
Daha çok eksiliyorum dünden...
Daha çok yoruluyorum günlerden!
Daha çok kırılsın istiyorum kaburgalarım..
Sessizliğe gömülmekten korkuyorum...
Daha çok gürültü istiyorum Lamia!...
Dinlemekte istemiyorum inadına!
Ve daha çok susmak istiyorum kendimden...
Daha çok daha çok