Unut Gitsin Şiiri - Mustafa Üstündağ

Mutluluğun sesleri gelir ince ince uzaktan,
Kıskanırım artık, tepki veremem aleme.
Tutan olmaz elimden, sadece;
Kandırırlar beni, çocuk gibi yalandan bir sevgiyle,
Tutuştururlar elime sus ağlama diyerek.
Bunların yanında,
Elbet sırtımı sıvazlayanlar oldu bir de söz verenler.
İnandım,
Bıraktım kendimi yalan girdabının içine.
Bittim lakin acılarla diktim tenimi,
Gözlerim ölüyorum dese de,
Bir kalemde çizdim üstlerini.
Böyleydim işte, bu yüzden,
Unut gitsin be dost,
Yer edemedin insanların hayatına,
Her gece başında beklediklerinin giremedin gözüne.
Sırtında dünyaları çekmeye kalksanda
Sen bir hiçsin artık.
Bırak bu sefer ,
Gaflet denizi yutsun artık olanları.