Ne kadar trajik gerçekten,
ne kadar korkunç…
Artık aklına gelmeyeceğim,
Uğraşacağın binlerce şey olacak.
Ben ise gömülmüşüm kalbime,
düşmüşüm kederlere.
Belki bir değil,
yüzlerce kes..
Hep uyarıyorum kendimi:
yazlar kışları kovalıyor,
kimsenin senden haberi yok.
Unut artık ne olur,
kalbinden, aklından çıkar bu ağır yükü.
Bilmelisin: artık yok.
Olsa da neye yarar?
Gölgende durmayacak artık hiçbir bakış.
Bazen diyorum,
bir kürekle kazsam içimi,
ne varsa çıkarıp atsam.
Temizlesem kalbimi
beynime bir format çeksem,
silsem senden kalan izleri…
Belki o zaman
bir kuş gibi
hafiflerim.
Kim bilir
mesakin-28/08/2025
Kayıt Tarihi : 28.8.2025 11:00:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İçtendi sözler...
Tebrikler.
TÜM YORUMLAR (1)