Unut Şiiri - Kubilay Tek

Sızlarmıydı kalbim içimden sallarken ellerimi
Susarmıydı dudaklar seviyorum derken seni
Kırılmazdı mazilerim suya öyle salınmışken
Bozulmazdı kumdan yaptıgım kalbim
Aglamazdı titreyerek seni görünce ellerim
Kilitlenmezdi hedefi döven kurşun gözlerim
Ve hüzünlenmezdi endamlı küller
Gel içimden seni sen alsana
Unut demesi kolaysa sen unut sana
Rüyalarda buluşalım dünya zindansa
Kahrolacaksa seviyorum derken ince gökyüzü
Yagdırsın bütün umutları üzerime
Aşk bitmemişti henüz ama son demleriydi
Aglıyordu ıslak cümlelerin arasında gezerken
Öyle yanımdayken veda edilmiyor sana
Kalıyor dilimde anlamlı bir şarkıda
İçimdeki umut sararmış ama solmuş degil
Ve öyle bir geçmiyormuş zaman
Ve seviyordum seni gizlice içimden sana ragmen
Seni yaşardım kuzgunların kanat çırptıgı yerlerde
seni anardı uykulu bir çift göz rüyasında
ben yorgun ve yıllanmış savaşcı
çehremde hüzün elimde vuslat üstümde titrek yalnızlık
ve elimde yırtık bir fotografın
her şey unutularak yaşanırdı sanma
bana anlatma imkansız sevgiyi
hani nerede yeniden yaşanacak güzellikler
nerede ugruna yapılan fedakarlıklar
nerede yosun tutmuş kalbin
ve ellerin nerde
baglandım körü körüne bir anda
affet çok sevdim seni
affettim hiç sevmedin beni