Unut... Şiiri - Haluk Özdeniz

Bir mevsim gibi, bir gece yada bir gündüz gibi,
Unut…
Gözlerimi, sana bakışlarımı, sözlerimi, unut.
Sana yazdığım şiirleri, sana özlemlerimi, vedalarımı,
Unut.
Aslında ben alışığım bunlara, ama bu defa başka.
Çok acı olacak, zor olacak belkide bir son olacak.
Biliyorum bunu, onun içindir bu defa veda etmeyişim.
Bu kendimi kandırmak gibi bir şey, hüzünlü, ama sen
Unut.
Kavuşmalarımızı, ayrılmalarımızı, gülmelerimizi,
Bana kızdığın anları, seviyorum dediğim anları.
Unut.
Benim sana hep şefkatle sarılıp, bırakamadığımı
Her nefesimde sana daha çok bağlandığımı,
Unut.
Nefret edeceksin, biliyorum,
Belkide hiç sevmedim diyeceksin.
Ve bu defa giden ben olacağım, ilk ve son defa.
Sevda rengi gözlerim yaşlarla dolacak, görmeyeceksin,
Senden gidemeyeceğim, gidememki ama gitmeliyim.
Hiçbir şeyi yanıma almadan gidiyorum.
Gecelerimi, gündüzlerimi, sevgilerimi, yağmurları,
Seninle olan her şeyimi, gözyaşlarımı, mutluluklarımı,
Özlemlerimi, kavuşmalarımı, senin olduğun her şeyi,
Şiirlerimi, söylediğim sözlerimi, söyleyemediğim sözlerimi,
Her şeyimi sana bırakarak gidiyorum.
Sanmaki senden, sevgimden, sözlerimden gidiyorum.
Ben kendimden, yaşamadığım günlerden,
Yağmurdan, gözlerimden, gidiyorum.
Senden nasıl gidebilirim ki?
Ben yüreğimden,
Ellerine bıraktığım yüreğimden gidiyorum.
Ve biliyormusun?
Sana hep unut, unut diyorum, ama aslında,
Esip geçen bu rüzgarı hiç unutmanı istemiyorum…