Unut Şiiri - Mehmet Erkam Tokgöz

Nedir bu gecelerden çektiğim?
Güneşle derdin ne ey kadın !

Bir gece göğe bak

Bir gece göğe bak,bırak yıldızlar utansın
Bir kez gül ne olur
varsın toprak sancılansın

Rahmet tecellisi toplanır bulutlar
Ve yağmur yağar yeşerir umutlar
Öyle sebepsiz,ansızın yağ üzerime
Bırak ağaçlar seni rahmet diye ansın
varsın insanlar adını yağmur sansın

Unut omuzlarını,ellerini ve parmaklarını
At bir kenara kaderin kirli basamaklarını
Bir kuşu kanatlarından öp
Işıksız şehirleri geç
Fısılda kulaklarıma mukaddes müjdeyi

Ey kadın
çekme bugün perdeyi

Unut parmak uçlarında eskittiğin yolları
Yokuş aşağı hayalleri,saçını okşayan rüzgarı
Bu dünya eski,bu dünya sağır
Unut şubatta yüzünü kirleten karı
Hatırlamak zor,biraz çirkin,hatırlamak ağır

Göğsümde gülüşün,göğsümde harami fırtınalar
Öylesine varsın,yağmurlar aramıza yağar
Göğsüm daralır,şu göğsüm bana yük
Unut kalbini,kalbin yamalı dikişleri sökük
Bu sevda zor,biraz ağır,bu sevda büyük

Unut beni ey kadın
Kan dolu ceplerim,biraz karanlığım,ölümüm yakın
Yüzümü aydınlatan bu ışığa aldanma sakın
unut beni
Benim yollarım siyah,kan dolu ceplerim
karanlığım
ölümüm yakın.