Yarını ayaklar altına alacaksan
Ne olur, konuşma
Bil ki, ecelin kapısındayım
Yıkacaksan yarınlarımı
Ne olur, git başımdan
Bir garibim bu aralar anne
Sahi çocukken de garipleşir miydim?
Çok şımarık oldum, birazda ukala
Kimseyi sevemez oldum,
Çok yordular beni anne
Şimdi sessizliği özlüyorum
Yoruldum, aşk bilmecesini çözmekten
Ebedi ayrılık kapımı çalınca
Sesin karanlığı delip,
Ok gibi yüreğime saplanınca
Kapattığın kapıların anahtarını
Atıyorum, yaktığın ateşe
Günün birinde bir oda da, kapalı bir kutuda
Korkup ürkmüş yaralı bir ceylandın
Oysa yalnızlıktı en büyük silahım
Tutamadım kaybettim, uzanmış elleri
Farz et ki ben sana öldüm de geldim
Gökkuşağının tüm renklerini sende bulup
sende nefes almaya geldim
Ama Şimdi sen gidiyorsun
Meğer sen giderken anladım
Ben gidiyorum sevgili
Gitme demeyecek misin?
Yoluma çıkıp kalmak yakışır diye
Ellerimi tutmayacak mısın?
Gidersem aramıza şehirler girecek
Belki bir daha hiç görüşemeyeceğiz
Bir ışık gibi doğdun dünyama
Nakış gibi işlendin canıma
Mutluluk oldun aktın kanıma
Seni unuttuğumu sanma
Ya gel yanıma!
Çınar’da bir kız gördüm
Adını gül koydum
Güzelliğinden mi gül
Kokundan mı gül
Hiç bilemedim
Olsun!
Sen gideceksin acıları yüklenerek
Sanma ki ben huzur bulacağım
Anılar ağlatacak, sokaklar yabancılaşacak
Ben sensiz hiç gülmeyeceğim
Sen gideceksin özlemlerinle
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!