Deseydin…
Vaz geçilmiş bir ömrün son nefeslerinde aynı anda aynı havanın, nefeslerini seninle almak isterdim…
İşte ömrün bedene verdiği en büyük ödül bu olacaktı şüphesiz…
Ben ve sen…
“Ayrılık düşleri ile acılar içinde kıvranırken, yeniden doğuşu müjdeleyen bir yaşam
vaat edilmiş tüm yıpranmış düşüncelerden kurtulup gelecek için umut düşüncelerinde var olaya çalışacaktım, deseydin eğer ölümüne nefeslerimiz eşleşecekti” diye…
Nefeslerin eşleşmesiydi bedenimizin gün ışığına sarkan umutlarımın saflığı ve de yıpratılmış olmayışı…
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta