Umutsuzluk Ve Bekleyişler

Umutsuzca bekleyişlerim sona erdi
Artık sadece gözlerim konuşuyor
Arzulamak seni ne güzel
Yalnızca bende kaldı gözlerinin güzelliği
Ne kadar vazgeçmek istesem de senden
Hatırladıklarımla bana dönüyorsun
Ah ne hoş

Umutsuzca bekleyişlerim sona erdi
Seni artık gönlümde hayal edebilirim
Sana sarıldığım anlar var aklımda
Hatıra defterimde senin ismin yazılı ne güzel
Belki belkilerimle yaşıyorum hayatımı bilemem
Ama bildiklerimle seni biliyorum işte.

Umutsuzca bekleyişlerim sona erdi
Seni bir hayal kahramanı yaptım içimde
Gönlümün tiyatrosunda sana hikâyeler yazıyorum Umudumu kaybetmeden
Hayırlarla çıktığım yola artık seninle devam diyorum
Bildiğim tek bir şeye cevabım oldu
Bilip bilmediğimi bilmediğim bir karanlıktan
Belki de okyanus sandığım bir bilgi karmaşasından
Kurtuluyorum
Artık anlıyorum yaşadıklarımı ve anladıklarımı
Anlıyorum ansız bir anlamak kelimesinin olmadığını
Aslında biliyorum da parmaklarımla yazdıklarımı
Düşüncemle yazabilmem gerektiğini

Umutsuzca bekleyişlerim sona erdi
Artık huzur dolu bir hayata başlıyorum
Karanlıklardan aydınlıklara ulaşırken yanında olmak
Aslında başlı başına seni tanımak bu
Tanım yapabilmek zor senin muhteşemliğine
Aslında bambaşka olan başkalarımızı özlüyorum
Şimdilerimle yaşarken yine
Beklentilerime cevap veriyorsun aşk konulu temalarda
Biliyorum
Ben sen olmakla beraber korkmuyorum

Umutsuzca haykırma prensibim gitti
Prensiplerle yaşanmıyormuş bu hayatta
Hayatıma bakmazsızın seni tanımışım anladım
Yanında anladığım için varım
Ne diyordum diye sorduğum için varım
Yanında ben ben olmaktan çıktığım için varım
Aslında bu içinlerin neden olmadığını bildiğim için buradayım

Umutsuzca bekleyişlerim sona ermeliydi
Ya da görmeliydim seni umutsuzca
Ama dedi birileri sevişmek öldürür masumiyeti
Duyduğum kadarıyla yaşadığım umutsuzluklardı
Beklentileri
Şimdi dedi bırakmaz dedi birileri
Karanlık bile bırakır aslında
Baş harfi aydınlık olan sevgilisini
Sevgi bile bıraktırıyor sevgiliyi
Haksız da değillerdi ama biliyorum
Çünkü ben her zaman seni yazıyorum