Umutsuz Sevdaların Adamı Şiiri - Tahir Öner

sitemkar bakışlarını çek üzerimden
kapat gözlerini kimse görmesin
giderken kimseye görünme sakın
seni kaybettiğimi kimse görmesin
belli ki dönmemek üzere gidiyorsun
geride neler bıraktığını biliyor musun?
bu şehirde kolu kanadı kırılmış
her gün yollara bakıp hüzünlenen
hatıralarınla avunup ağlayan beni bırakıyorsun
olsun be
ben zaten umutsuz sevdaların adamıyım.

vakti mi bu ayrılığın, zamanı mı?
sana bu kadar alışmışken nereye böyle
hayallerimi yıkmaya ne hakkın var
seni sevmekle geçen gecelerim
senin hasretinden kabusa dönecek şimdi
ve sabahlar bir asır kadar uzak olacak bana
madem ki bu kadar kararlısın gitmeye
al kalbimi de götür
ama ne olur beni unutma
ve bilki umutsuz sevdaların adamı
yapayalnız kaldı bir başına

bir selam göndersen mesut olacağım
hele iki satır karalayıp
halimi ahvalimi sordun mu
çocuklar kadar sevineceğim.
her şeyi yaz hiç çekinmeden
ama ne olur iki şeyi yazma
elin oldum deme sakın
bir de nasılsın diye sorma
senin olmadığın yerde
ne kadar yi olunuyorsa
ben de o kadar iyi olacağım
gittiğin yerde ne zman kalbin sızlasa
ne zaman kulağın sızlasa
bil ki seni anıyorum sitem ederek
ve ne zaman gözlerin buğulansa
anlaki yolunu bekliyorum gelir diyerek
haydi git
dayanır diyorsan bu yürek

kalbini derinliklerinden dön diye bir ses duyarsan bir gün
ve gelmek istersen yıllar sonra
kalbimin ve gönlümün kapıları
açık olacak sana sonuna kadar
gelip de bıraktığın yerde bulamazsan beni
umutsuz sevdaların adamı diye sor
herkes gösterir
yaşıyorsam şayet ölmediysem kahrımdan
anlıyorsun değil mi