Umutsuz Hayat Şiiri - Erdal Akkoyun

Yıpranmıştı her yanı
Oksitlenmişti narin bedeni
Yorgunluk çökmüştü üzerine
Üzerinde hareket ettiği emeği
Yok olmuştu yegane desteği
Kalmıştı dostlarından yoksun
Kimse görmek istemiyordu onu
Yalnızlık ve verdiği korku
Şimdi onun en yakın dostu olmuştu
Haykıracak nefesi tükenmişti
Kalmamıştı eski mırıldanışı
Rüyaları kararmıştı esrarengizce
Artık eğlenemiyordu yorgunluktan
Bırakmış gitmişti müzik sesleri
Sahipsizdi doğanın kucağında
Gençliği akıp gitmişti nede olsa
Kalakalmıştı yalnız başına
Bilememişti eski günlerin değerini
Şimdi ne yapsa artık boştu
Geçen günler geri gelmeyecekti
Ardından ağlayacaktı sadece
Ölmeyi isteyecekti acılarından
Kurtulmak sayacaktı yokoluşu
Mutlu anlarını hatırlayarak
Dalacaktı uzak diyarlara
Her kıpırdanışı kurtuluş sanacaktı
Bunun hayal olduğunu
Ancak öldüğünde anlayacaktı
Üşümesi geçecekti o an
Hüzünleri azalacaktı
Değerini bilemediği yaşamında
Hayatı yaşanmış bir rüya olarak
Hatırlayacaktı