Beynimin içini kara bir bulut kaplıyor... Düşünmek istemiyorum serzenişleri...Ağlıyorum derinden. Haykırıyorum seni yalnızlığıma...Sessiz bir çığlık atıyorum sonsuzluğa... Ne dalgalar duyuyor ne de sen susuyorsun içimde...
Senli umudum diye, kızıl akşam üstleri giydim üzerime... Karalar bağladım, yas tuttum... Ama biliyorum! Tüm çırpınışlarıma rağmen yoksun... Adını yalnızlık koydum. Çağırsamda gelmiyorsun...Bakıyorum derinlere sebepsizce, dalıyorum karanlığıma umarsıca...Belkide çaresizce...
Hani karşıdaki tepeleri seyrettiğimiz bir rıhtım vardı...İşte orada bekliyorum yarınlarımı. Mutluluğu getiren sandal alabora olmuş bedenimde...Umudumu yitirdim yine...Bu son kızıl akşam üstünde...Sensizliğimde...
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
