Umutsuz Adam Şiiri - Niğmetullah Uçar

UMUTSUZ ADAM

Mutsuz ve umutsuz yaşıyormuş hep
Kendince huzuru bulmayan adam
Değer verilmezmiş boş olunca cep
Pek adam yerine konmayan adam

Sinirli, stresli, mutsuz yaşarmış
Yanında olana bazen kırarmış
Onu anlayacak adam ararmış
Güzelliğe hayal kurmayan adam

İktisadı yerleşmiş önce zihnine
Kanatla huzur gelmiş kalbine
Şükreden bir kulmuş kendi haline
Paranın rengine kanmayan adam

Onun dünyasında israfat yoktur
Gösteriş yapana öfkesi çoktur
Gereksiz harcamaz bir gözü toktur
Havası gururu olmayan adam

Bazen açgözlüdür sanıyor gören
Onu anlayacak halini bilen
Milletin haline yanan üzülen
Fakat yarasını sarmayan adam

Bugünden yarını düşünür durur
Elindekilere şükreden olur
İhtiyat olarak hep bulundurur
Dünya zevklerini tatmayan adam

Şükürden vazgeçmez fazla istemez
Elinde olsa da hepsini yemez
Toplumun halinden bana ne demez
Fakirler aklından çıkmayan adam

Sadaka verirken cimri davranır
Bitecek sanıyor sıkar, kıvranır
Gerektiği zaman azı kullanır
Ellerin sözüne bakmayan adam

Vermek ister ama düşünür biraz
Parası olsa da tam harcayamaz
Gelecek telaşı rahat bırakmaz
Her şeyi kadere salmayan adam

İnancı tamamdır hayıra, şere
Başvurur her zaman fazla tedbire
İtiraz da etmez gelen takdire
Yaşamaktan neşe almayan adam

Bilinmediğinden şikayet eder
Beni anlasınlar tanısınlar der
Muhanada muhtaç olmamak ister
Dostunu paraya satmayan adam

Her zaman herkesi seviyor ama
Bazen hüzünlenir düşüyor gama
Diyor ki kendine dostlar arama
Bulmaya ümidi kalmayan adam

Niğmetullah yazar bildiği kadar
Kim bilir gizlenmiş daha neler var
Herkes dünyasında bir yere koşar
Oturmuş kapılar çalmayan adam

Niğmetullah UÇAR
Antalya
05.10.2009