Sen üşüyordun,
Bense,kendi krallığımı kundakladım korkusuzca.
Yıkık bir duvarın dibinde,
Biraz utangaç,
Biraz da serseri…
Sarılıp,“üşüme” diyebildim sonunda…
Gülüşünde, umutlu bir tevafukun yankısı,
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.



