Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Ömürden geçen hergün taş oldu,
Her biri döküle döküle yok oldu,
Sensiz geçen günler dert oldu,
Güzelliğim kalmadı viran oldu...
Lokman hekim gelse ne olur,
Bendeki dert ancak mezara kalır,
Vucudum toprak olur su olur akar,
Tüm istediğim güzellik böylece biter.....
Haklısınız bunca yılar yılı dertlerle geçmiş ömür bu yaştan sonra mutluluk beklemek niye beklesende yapışmış kederler hüzünler yakana mutluluk beklemek benim neyime.Kutlarım Değerli Üstadım Nizamettin Gökbulak.Saygılarımla.Tam+10 Puan
Karagün kararıp kalmaz derler dost...Kutluyorum güzel şiirinizi yürekten...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta