Umutlarımız vardı, güzel bir dünyanın hayalini kurardık.
Meğer kendimiz gibi değilmiş yılan soyları.
Yüzlerinde bin bir çeşit maskeleriyle,
Koyun zannetmişiz biz hain kurtları.
Can bildiğimiz en yakınlarımız,
Öylesine derin oymuşlar gözünüzü.
Sırtımızı yırtan hançerleri,
Bizi sıvazlayan eller sanmışız.
Kıyamet mi yakın, yoksa benim gitme vaktim mi?
Kim, bu gözümde ki perdeleri kaldıran?
Ya ben uzaylıyım, buralar yabancı.
Ya da etraf görünmez olmuş alçaklardan.
LEYLA GÜLEÇÖZ
Leyla GüleçözKayıt Tarihi : 26.6.2017 23:44:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!