Aşkta vurgun yemiş şair...
Yaşlar söz dinleyipte dursaydı eğer gözde
Sözler de dururdu sonsuza dek özde
İçte kalmadı ne bir duygu nede bir uhde
Yüz elbet ama elbet gülecek günün birinde
Umudumuz var dağlarla ölçüşür
Yüreğimiz var yedi kahinat bölüşür
Bir kuşun kanadına takılırda uçuşur
Bir rüzgarla gene bize kavuşur
Yitirmedik umutlarımızı umutsuzluklarda
Bekledik hep umudumuz deildi yarınlarda
Umudumuz hep yarınlarında ardında
Beklediğimiz elbet bir gün gelir yanımıza
Yanımız ömrün son durağı olsada....
Kayıt Tarihi : 15.11.2005 22:32:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Kömüşcüoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/11/15/umutlarimiz.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!