Ey! Umutlarımın şakıyan kuşları..
Beni öldürmek için sizi boğdular.
Evet, En sevdiklerim benim,
Kötülük hep size attı oklarını,
Beni can evimden vurmak için!
Çünkü gönlüme yakın hep siz vardınız,
Benim her şeyim dediklerim,
Bana her şeyim diyenler,
Bu yüzden genç ve erken ölmek zorunda kaldınız.
En can alacak yerime fırlattılar oku.
Bir bakışta silinip giden gülümseme gibiydi!
Siz bana adam öldürmekten daha beter kötülük ettiniz.
Bir daha yerine konmaz şeylerimi aldınız benden.
Öldürmediniz mi gençliğimin hayallerini?
En sevdiğim Harikalarımı! Oyun arkadaşlarımı aldınız benden,
O kutlu canları! Onların anısına koyuyorum bu çelengi ve bu laneti
Düşmanlarım, size bu lanet! Kısaltmadınız mı benim sonsuzluğumu
Bir sesin soğuk bir gecede yok olup gitmesi gibi.
O bana ancak Tanrısal gözlerin parıltısı gibi gelirdi.
Bir anlık bakış gibi
Kayıt Tarihi : 2.2.2012 15:39:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Wilhelm Nietzsche (Böyle buyurdu Zerdüşt)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!