Umutlarım Şiiri - Abbas Paksoy

Ben de yaşayan, bir can’dım.
Her dediğim, olur sandım.
Dünya cilve’sine, kandım.
Bitti, bütün umut’larım.

Bekledim, gelmedi varım.
Döküldü, olan sularım.
Yok ki, gelecek bahar’ım.
Gitti, bütün umut’larım.

Gece’ler, gündüz’ü kovdu.
İçim yandı, dışım soğdu.
Bu âlem, beni de boğdu.
Söndü, bütün umut’larım.

Felek, gösterdi vermedi.
Huri, sofra’mı sermedi.
Paksoy, murada ermedi.
Öldü, bütün umut’larım.