İstasyona geldim,
Kimseler yok.
Ne biletçi, ne kondüktör,
Ne de bekleyen treni.
Raylara çıktım,
Görünürde tren de yok.
Yürüdüm raylarda,
Denize taş atarak.
Suda taş sektirdim,
Gecenin karanlığında.
Seni düşündüm;
Umutlandım.
Tren geçti;
Umutlarım raylara takılı kaldı.
Kayıt Tarihi : 7.12.2004 00:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!