Umutlarım Şiiri - Sibel Gökmen Katrancı

tüm umutlarımı seninle tutuşturdum
yaktım yüregimi nerelerime kadar yayıldıysan
hüzünlendi gözler ağladı hasret yanım sarhoş dolandı
kimin işidirki bu yersiz yurtsuz sürgün edildim
haberi yok belkide bu denli sevildiginden
adına sessiiz çığlıklar atıldığından yok haberi
olsa ne yazar olmasa ne bilmemesi daha hayırlıdır sevmesinden
ben güzelligini rüyalarıma hapsettim (..........)
çıkışın yok artık (..............)
yeterince hasret çekmedim senden yana
başarabilsem sensizliginde sensiz kalabilmeyi hayalinden kurtulabilmeyi
başarabilsem seni hiç yaşamamış sayabilmeyi kabullenmeyi
o zaman belkide anlayamazdım nefes almanın kıymetini
bilmezdim kıymetini yeryüzüne ayak basmanın bir gülü koklamanın zevkini bulduğum hayatı
şimdi ben ölüyorum yaktığın mum ne zaman biterse uğruna yanmakta o zaman bitecek
işkence son bulacak kanser gibi yayılmışın vucuduma alınman imkansız artık
nasıl farketmediysem sana kapıldığımı farkında olmadıysam yayıldığını
şimdide artık çok geç
seni benden söküp atmaları için her doktor eline bir meşter alsa
yayılan her bir yanımdan bir parçamı koparsa
eksik kalmaktansa yarım yaşamaktansa
ben sensiz kalmayı yeylerim çünkü sensizlikte yarım kalmak, yaşamak,,