Umutlardan Öte Düşlerim Vardı

umutlardan öte düşlerim vardı
ifadelerin son haddi gibiydin kelimelerin yetersizleştiği yerde
sonsuzluğu çağrıştıran bir mihenk taşı gibi hep
beynimde çakılıydın.

kar beyazı bir dünya üzre sevdim seni
üzgün irimlerin yoksulluğundan kopup gelmenin bir sonucu belki
belki de sevginin dayanılmazlığını düşünmemden kaynaklanan bir arzu hani!
belki de hepsi birden! cümbür cemaat bir yerde...

-“ölüm dansı gibi aşk olur mu” deme
kalım dansı farz et uçurumlarındaki hayatın
tutunulacak duygular bağlamında zamanın...tükenişlerin ötesinde
ah! be demek kadar “ne kadar güzelsin! ” diyememenin sıkıntısıyla bir de
ölümden beter ölümdesin.

sevmenin bir ayrıcalığıydın hep
eğlencenin aşk trafiğindeki yeşil ışığı
o bir çift göz uğruna verdiğim savaşlarda
köprüleri son sürat aşışımın anlamlı uğraşlarıydı.

yoksunluğum sevgisizlikten değil elbet
sensizliğin verdiği ızdırabın bir sevinci belki
sen olsaydın da;
ancak bu kadar sevebilirdim
ancak bu kadar özümseyebilirdim
ve ancak bu kadar ölebilirdim.

kar beyazı bir dünya üzre sevdim seni
doruklara meskenliğim bundan
sevgiyse aslolan işte bu
sert rüzgârlara alışkanlığım benim.

gayrı sevda üzre ölebilirim...