Umutlara Yürüdüm Şiiri - Mustafa Kaymakcı

Umutlara yürüdüm umutsuzluk içinde,
Her köşede yırtılıp atılmış mutluluklar.
Acılar çeşit çeşit özlem başka biçimde,
Hasret değirmeninde öğütülmüş umutlar...

Görünmez bir cımbızla çekiliyor etlerim,
Kalbimden kan damlıyor yüreğim sızım sızım.
Ceplerimde yalnızlık içimde hasretlerim,
Sonsuzda parçalandı benim solan yıldızım...

Yamaçlarda ağlayan ey garip çoban kızı,
Sen gülmezsen bu gece hiç sabah olmayacak.
Akşamın kızılında yüreğim kan kırmızı,
Belki yarın içimde kıyametler kopacak...

Hasret değirmeninde öğütülmüş umutlar,
Acılar çeşit çeşit özlem başka biçimde.
Her köşede yırtılıp atılmış mutluluklar
Umutlara yürüdüm umutsuzluk içinde,

Bitmeyen bir yoldayım bu yol bir yere gitmez...
Hasretle yarışırım ben giderim o gider.
Ben biterim yol biter aama yalnızlık bitmez.
Ayrılık buram buram içimde sonsuz keder.

Viranede bir baykuş köşesinde bir garip.
Hangisi daha yalnız hangisi ağlayacak.
Kaybolsam bilinmeyen sonsuz tünele girip.
Beni kim arayacak yada kimler bulacak.

Henüz bitmedi yolum belkide yolun başı.
Bir umut yeşeriyor umutlar ötesinde
Alev sıcaklığında bulutların göz yaşı.
Mutluluk kokusu var rüzgarın nefesinde.

Hasret değirmeninde öğütülmüş umutlar.
Acılar çeşit çeşit özlem başka biçimde.
Her köşede yırtılıp atılmış mutluluklar.
Umutlara yürüdüm umutsuzluk içinde

Benim yaylam kurumuş buz tutmuş ovalarım.
Yüreğim alev alev çevrem serinmi serin.
Neşeli bir günüm yok her acıda ben varım.
Bir boşluğa düştümki sonsuzluk gibi derin.

Benmi dünyaya küstüm yoksa omu darıldı.
Yanımda acılarla rendelenmiş özlemler.
Kuruyan şu ellerim boşluklara sarıldı.
Sessiz feryatlarımı yalnız karanlık dinler

Hiç gelmeyecek gibi özlediğim şafaklar
Hasret bir devki beni yutmak istercesine
Karanlık perdelemiş hayallerimi saklar
En yakın dostlar bile kulak vermez sesime

Hasret değirmeninde öğütülmüş umutlar
Acılar çeşit çeşit özlem başka biçimde
Her köşede yırtılıp atılmış mutluluklar
Umutlara yürüdüm umutsuzluk içinde