Umutlar yeşertelim Şiiri - Serpil Koçar

Unutamadığın aşklarınla bırakıyorum seni baş başa
Vicdanın rahat edecekse İşte gidiyorum ben istemeyerek
Sevdiğin insanı Unutmak kolay değil biliyorum inan
En çok da ben anlayabilirim seni acı çeken birisi olarak
Çok insanı gömdüm gönül mezarıma zor da olsa
Ama hayat devam ediyor nefes aldığımız sürece
Yeni sayfalar açmalıyız ki umutlar yeşertelim yeniden

Kimi zaman toprak alır en sevdiklerimizi
Bazen de yüreğimize gömeriz zamansız gidenleri
Yolumuza bakmazsak kayboluruz şu hayatın içinde
Sineye çekeriz yapılan haksızlıkları acıları
Yaşamaya devam edebilmek içindir sineye çekmek
Ne olur imkansız kılma kendini mutluluğu huzuru

Neden yeniden bir umut olmasın sevgiye dair
Acımasız olma bu kadar, en çok da kendine ne olur
Mutluluk hepimizin hakkı değil mi bu hayatta
Atma kendini dipsiz kuyulara acımasız olma
Ne olur tut sana sevgiyle uzanan bu elleri

Yüreğine sevgi ile dokunan yüreği görmesini bil
Belki yeniden bahar gelecek gönlüne, yüreğine
Bir bakarsın güneş yeniden doğar senin için
Kara kışların ardından,umut olur sana
Ansızın dağılır belki içindeki o karanlık bulutlar
Belki yeniden doğarsın hayata en umutsuz kaldığında

Taze ekmek kokusu gibi dolar belki aşk yeniden yüreğine
Çöz artık kalbinin kördüğümlerini imkansız kıldıklarını
Bırak içindeki o serzenişleri isyanları
Sen de göm artık geçmişini en ücra yere
Yalnızlığını terk et, aç gönlünün kapılarını

Haydi bugün kır yüreğinin zincirlerini korkularını
Boz geçmişteki yeminlerini tövbelerini boz artık
Korkuyorsan gitmem yanından tutarım hep ellerini
Bir tek sözüne bakarım kal benimle demen yeter
İnan kalırım seninle sonsuza dek yüreğinde