Gençliğin kapısına dayanırken çocukluğum
İçimde ızdırap kasırgaları kopuyodu ardımsıra
Ve zifiri karanlıkarın bahrında
Daha anne sütünü tadamamış
Ve kundaklanmamış
Birkaç yetim yıldızcık altında
On yaşıma ait
Umutlarımı arıyordum sokak sokak
Kaşlarımın altına gözlerimi saklarken
Bahar geldi geçti…
Pas kokan istasyon demirleri altında
Uyanıyordum
Üşüyordum…
Nisanda bulutlu gezerken caddelerde
Sahipsiz sokak kedisi olduğumu anladım
Üstüme heyalan misali çunlanırken
Ve delip deşerken beni bu yalnızlık duygu
Hayellerimin küllerini toplarken yollarda
Bahar yerine toprak kokarken bedenim
Ve müjganlarım tutuşup yanarken
Umutlar artık umutlansın diyordum
Yürüyordum…
Kayıt Tarihi : 23.1.2006 22:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!