Umut Yüceliği Şiiri - Ali Paşa 2

Biz ki acıların enkazında, umudu aradık
Ah be! Tertemiz yüzlü
Güzel bakışlı çocuk misali umut

Umut, bir çocuk gibidir
Onu şefkatle
Ve merhametle büyütmeliyiz
Gönül sayfasına umudun o sımsıcak
Minik ellerin ellerini çizmeliyiz bir ressam gibi

Biz ki yüreklerimize umutları ilmek ilmek işledik de
Yorulmadık içimizdeki acılarla savaşmaktan
Acıyı en azılı düşman bildik
Ah be! Garip "ben"
Yine kaldı "ben" liğimiz acıların ihanetinde

Ah kalbim! Otur
Ve dinlen buram buram asalet kokan umutların gölgesinde
Acılar öfkeyle, ihaneti kusarken
Ey kalbim! Sen, umudu yudumlayacaksın
Gerek acıları kızılcık şerbeti diye içerken
Gerekirse acıların kızılca kıyametinde
Ve çığırtkanlığında

Bir umut süzülecekşehrin alacakaranlığında kalbine
Gerek acıların çöplüğünde umudu arayacaksınşehrin lanetli sokaklarından geçerken
Gerekirse kahrolası
Ve kör olası acıların boynunu vuracaksın umutları kuşanarak

Ellerine papatyaları diker gibi umudu dikmelisin
Haydi durma! Ayak parmaklarının ucuyla yürü
Ve sokak köpeklerini ürkütmeden umutların peşinden koş

Belki alacakaranlığı yırtan bir gün ışığı gibi süzüleceksin gönül penceresinden umutların nefesini hissederken
Belki bir ay parçası olursun sımsıcak bakışlarında umutlara göz kırparken
Ve sessiz akan gözyaşlarının ayinesinde, umutların sesini hissederken