Umut yeşil güneşim Şiiri - Hamdi Oruç

Umut yeşil güneşim

Bir umut ver
Umut yeşil güneşim
Hiç hakkın yok yakmaya içimdeki ormanlarımı
Beni sınadın mı hiç göçerken kervan
Çekip gitmeye hiç hakkın yoktu

Vuslata umudum yeşil güneşim
Kanlı akşamlarda azıtırken hüznüm
Güneşime ok atmaya hiç hakkın yoktu

Umudum ağaçlar gibi içimde...
Benden sütten bir nehir akarken neden ağlıyorsun
Baltayla gezmeye hiç hakkı yok ellerinin

İçimde ormanken umut
Korku karanlık gibi yine
Korku çöl gibi uçsuz bucaksız benim bu çölüm
İçimdeki ormanı yok etmeye hiç hakkın yoktu...
Ormansız bırakılmaz ki koca dünyam
Ağlatmaya hiç hakkın yoktu

Senden intikam alsam yeridir şimdi
Gözlerin aklıma gelince ağlıyorum
Ağaç toprağın yeşil güneşi değil mi
Vuslatın serinliği şu yeşil yapraklar
Bakarken maviliğe

Benim sevincime bir saksı toprak yeter
Ne olur evimin balkonlarını ateşe verme...
Bak masada gözlerine de yer ayrılmış
Bakışlarının rengine doyamadığım...