Umut bir ağaç gibidir.
Kış geldiğinde o ağacın dallarında bir şey kalmasa da,
Bahar geldiğinde tüm dallar çiçek açar.
Umut aslında hiç gitmez.
Bazen saklanır, görünmez, daldaki çiçek gibi dökülür, gitti sanırsın.
Ama hep oradadır, o daldaki tomurcuk, çiçek olur yeniden açar. O yüzden umut hep vardır. Sen yaşadığın sürece umut hep var olacak.
Yüzlerce soğuk namlu üzerime çevrildi,
Yüzlerce demir tetik aynı anda gerildi!
Anne, beni söğüdün gölgesinde vurdular,
Öpmeye kıyamadığın oğlun yere serildi.
Üşüştü birer birer çakallar üzerime,
Üşüştü her bir yandan göğsüme, ciğerime.
Devamını Oku
Yüzlerce demir tetik aynı anda gerildi!
Anne, beni söğüdün gölgesinde vurdular,
Öpmeye kıyamadığın oğlun yere serildi.
Üşüştü birer birer çakallar üzerime,
Üşüştü her bir yandan göğsüme, ciğerime.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta