Umut Tünelleri Şiiri - Osman Akçay

Cesaretle açmalıyız umut tünellerini,
Sırtımıza binen hüsran tepeleri arasında her zaman.
Her zaman fare gibi sessiz kalmak yerine,
Korkaklık kırıklarını alçıya almalıyız,
Hele bahar mevsimindeysek.

Bir tohumdur umut, içimizde saklı.
Filizlenir eker ekmez hipersonik hızla,
Yeşerir yaprakları yüreğimizin sıcaklığıyla.
Ardından hayallerimizin gökyüzünde kanat çırpar,
Biz yaşayan ölülerin kötü şanslarını önemsemeden.

İstenirse yol bulunur elbette,
Umudun bitimsiz heyecanıyla.
Zifiri gecelerde bir yıldız gibi,
Rehber olur bize umut, yolumuzu gösterir.

Umut, bir meşale yakar içimizde.
Sessiz çığlıkları geride bırakıp
Geleceğe doğru yürürüz,
Umudun kekik kokulu yağmurunun türküsü eşliğinde.
Yeniden başlarız hayata.

Umutla tüm engelleri aşarız birer birer,
Tebessüm denizinde koşar adımlarımız.
Yapamaz denilenlerini yaparız birden
Ve yeniden doğruluruz her düştüğümüzde.

Dr. Osman Akçay (Seğmenoğlu)