Umut Tarlası Şiiri - Hasan Arpaci

Vatana canını veren yiğitler,
Şimdi halimizi bilmek ne mümkün.
Yaşlandı çürüdü bütün ümitler,
Umut tarlasını sürmek ne mümkün.

Kiminiz anadan kiminiz yardan,
Geçerek gittiniz yalan dünyadan,
Toruna tosuna kalan mirastan,
Adaleti artık görmek ne mümkün.

Cahille alimin farkı kalmadı,
Bilim garip kaldı ilim ağladı,
Bulutlar kayboldu yağmur yağmadı,
Billur sular bulmak içmek ne mümkün.

Hırsızlık helalin yerine geldi,
Ahlak izne çıktı hukuk delirdi,
Adalet paraya kendini verdi,
Böylesi sevdayı yermek ne mümkün.

Şehitler bu güne dönüp bir baksa,
Yeniden hürriyet ateşi yaksa,
Kimisi cesurken kimi korkaksa,
Böylesi bir nesli sevmek ne mümkün.

Hasan da şaşırmış günün işine,
Sırtlanlar takılmış asrın peşine,
Dağlarda vurulan kurdun leşine,
Uçarken göklerden inmek ne mümkün.

H. Arpacı, Üsküdar