Umut parmaklıkları Şiiri - Fatih Serbey

Bana umuttan bahsetmeyin sakın
O defteri kapatalı yıllar oldu
Yıllar… yıllar!!!!geçmek bilmeyen koca yıllar
Karşımda duran Demir parmaklıklar
Hem ömrümü hem de anılarımı çaldılar.

Geriye Birkaç küçük anım kaldı.küçücük!!
Onları canlı tutmaya çalışırken
Adını bile hatırlamadığım umutla oyalamayın

Şimdi Birkaç anıya adandı bütün ömrüm
Saçlarıma ak düştü. bembeyaz,kar gibi
Herbirinde ayrı bir hatıra hatırlayamadığım
Peki,kırışıklıklarım yaşlılıktan mı sanıyorsun
zihnimi zorlarken çöktü tüm bedenim

Umutla oyalanmaya vaktim yok yormayın Allah aşkına
Bu nemli zindanlarda vaktim daralıyor yormayın beni
Hayallerim parmaklıkların ötesine geçemiyor ki zaten
Umut etmeye nasıl yetsin gücüm
Elimde birkaç anı kaldı artık yormayın beni Allah aşkına!!!

Parmaklıklar müsade etseydi
Hayal ederdim tabi
tüm gücümle ölümüne haya edip hayal ederdim
Mesela Gökyüzünü seyretmeyi doya doya
Kırlarda dolaşmayı can bildiklerimle
Bir akşam yemeği yemeyi huzurla
ölümüne hayal ederdim

Müebbetin umudu olmaz
Umudu olmayanın ömrü yetmez
Bana umuttan bahsetmeyin sakın
Birkaç anıyla defterimi kapatayım
Sonra isterseniz gömün,isterseniz yakın