Umut mu? Şiiri - Furkan Tut

Donmuş.
Maziden çıkan bir duman asılı havada.
Solmuş,
zamanın renkleri bu manzarada.

Yağmur altında ıslanan bir veda.
Hissetmiyorum.
İçimde sen ölürken
hiçbir ses, hiçbir seda.

Bildiğim elvedalar — yıllarca beklenen.
Güvendiğim dağlar,
sırtıma yüklenen.

Cebimde senden kalmış birkaç bozukluk,
peşinde harcadığım
yaşanmamış bir çocukluk.

Şimdi bu, umut mu?

Zaman donuklaşıyor.
Beynim suda kaynarken
düşlerim hâlâ eriyor,
duygularım sağırı oynarken.

Umut,
kısır bir döngü mü ömre pelesenk?

Umut mu,
kör bir adamın en sevdiği renk?