Umut Korku Diyarı Olmasın

Şimdi, yine tek başımayım, şu bitmeyen karanlıkta
Saat, gece yarısını çoktan aştı
Sessizce
Sensizliğin
Sessiz boşluğunda
Daldım hayallere
Artık
Hiç bir şey
Umurumda değil
Bir sen varsın yüreğimde
Birde sana el salladığım
Yıldızlar gecemde
Şu an zaman karanlık
Dugularım karmakarışık
Yalnızlığıma 
Zifiri karanlık akıyor
Sessizce
Gözlerim sokaklar gibi
Sisli
Buğulu
Sokaklar gibi yılgın
Hüzünlü hüzzam
Efsunlar üflüyor
Geceme
Binlerce yıldız
Penceremden
Süzülüp
Dolarken odama
Sarıyorum
Işınları ellerime
Linç ettikçe
Gecnin karanlığı beni
Sevdamdir
Çığlık çığlığa koşuyor
Aydınlığa
Umuda
Sana
Kim bilir
Beklenen güneş
Tezden doğar sabaha
O zaman
Ne gece
Nede
Karanlık, koymaz bana
En güzelinden
Şiirler yazacağım, güneşin doğuşuna, birde sana

Umut korku diyarı olmasın, sevdalar var oldukça
Yıldızlar
Gökte yanıp söndükçe
Elbet
Her gecenin ardından
Güneş doğacak
Cihana
Sana kuytuda
Seslenip duruyor olsamda
Tenin tenme değsin
Gecede
İstanbul kadar
Yorgun olsamda
Tutulan ellerim
Bırakılmasın
Yoksa
Uçrumlara düşerim
Vakit gece
Yıldızlar sayıyorum
Birer birer, onar onar
Gecenin gizeminde
Bir güç çekiyor
Beni
İçinde sen olan
Yücelere
Bir özlem
Bir arzu
Var hep şu içimde
Sarıl bana, güzelliğinle
Büyük bir haz almak istiyorum Seni sende yaşayarak, yarına güneşe getiren bu gece

İstanbul