Konu:Umut:Hayat..
Küçükken tombalaktım
Gözlerim fıldır fıldır
Söz dinlemez yaramazdım
Anam kızar çıldırır..
Nenem vardı,beni seven
Yetmiş küsur yaşında
Dedem vardı ak sakallı
Seksenin en başında..
Sizlere ömür ikiside
Gözlerim benzermiş dedeme
Burnumsa neneme
Kıskançlığım anneme
Sabrım ise babama..
Değirmeninde yoğrulurken hayatın
Ne kıskançlık kaldı ne sabır
Bende herkez gibi
Basamakları çıktım ağır ağır..
Bazen yoruldum yakındım
Ama isyan etmeden lanet okumadan
Ve asla bir işi yarım bırakmadan
Umutlarımı aradım..
Bazen ağladım bazen güldüm
Hayatın gerçeği bu
Kabul ettim inandım
Babamı kaybettim yas tuttum
Anama sarıldım sıkı sıkı
Şimdi o ve ben,geride kalan
İkimizin dünyası,ikimizin yolu
Nereye kadar götürürse bizi kader
Söndürmeyeceğiz içimizdeki umudu..
Kayıt Tarihi : 17.12.2009 18:28:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İsmail Kurt](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/12/17/umut-her-zaman-vardir.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!