Battıkça öğreniyor insan dibe vurmayı
Yeter ki içinde ki umut harap olmasın
Yeniden doğmak için ruhunda yangın çıkar
Çıkar ki senden geri kalanlar da yanmasın
Nehirlere kapıldım çağlayanlara düştüm
Beşeri aşka yandım ilâhî aşkla piştim
Gün akşam üzereydi gök kızıl bulut oldu
Her bulut yüreğime yeni bir umut oldu
Hangi bilinmez liman hesaplandı rotada
Gönülden yüklediğin kaç hüzün var notada
Alaca karanlığın pembe gözlüklerinde
Ben kendimde kendimi görüyorum yıllardır
Fatma Ayten Özgün
Ayten Özgün
Kayıt Tarihi : 13.3.2023 13:23:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!