Umut Gül Şiirleri - Şair Umut Gül

öyle mutluyum ki…

narin kollarını atmış boynuma,
güzel başını yaslamış göğsüme,
korkuyorum nefes almaktan
sıcak nefesin vermiş nefesime,

Kıskandı

Can yoldaşım dert ortağım
Gülen yüzüm
Sol yanımın ağrısı
Kadınım…
Bulmadan yitirdiğim
Hasretim, özlemim

Derdi çilekeş anam
Acıdır gurbet oğul
Hele bir bahar gelsin
Gidersin sabret oğul

Hozat’ ın bağlarında

Susuzum Kerbela’ya düşmüş gibi
Yorgunum Kaf Dağını aşmış gibi
Sevdalıyım Manavgat’tan çoşmuş gibi
Ben seni sevmeyim de neyleyim

Ozanım Pir Sultan’a dostmuş gibi

Son kez aksın göz yaşların
Son kez kanasın bırak yüreğin
Son kez fısılda sevdiğini
Ve son kez veda et

Bu son veda olsun

'düşünürüm, düşünürüm de bulamam, karıştırırım çoğu kez, yakınlar mı uzak, uzaklar mı yakın'

bilmezdim;
uzakların, bu kadar uzak olduğunu
uzaklar, bana yakın olana kadar

Yine mi sen..!
...
Hani söz vermiştin çalmayacaktın bir daha kapımı
Gelmeyecektin ardımdan bir gölge gibi
Yakmayacaktın artık canımı
Hani uzak olacaktın benden

Yine sığın yalanlara, sevmiyorum de!
Haykır yüzüme insafsızca,
Fark etmez arkanı dönüp gitme.
Bakman yeter boş gözlerle yüzüme

Ne çıkar ateş olsa hasretin,

Nağmesi,yüreğinde olmalı, uğrunda söylediği şarkının;
Zehri verilmeli avucuna, fermanı asılmalı boynuna aşığının…

Olmadan Leyla’sı, dostu olmalı Mecnun’un, kadın,
ve Ferhat; dağları delmeden, dost olduğunu bilmeli kadının...
.....................................................................................................